از جمله شاخص های تعیین کننده خطر بروز بیماری های مزمن هم چون دیابت، فشارخون و بیماری های قلب و عروقی در افراد میزان تجمع چربی اضافه در ناحیه شکم است. برای ارزیابی چربی شکمی اندازه دور شکم و نسبت محیط دور کمر به دور باسن مورد استفاده قرار میگیرد. از هر دو روش برای نشان دادن ارتباط بین چربی شکمی اضافه و افزایش خطر دیابت ، بیماری عروق کرونر و فشار خون بالا استفاده میشود. برخی مطالعات نشان داده اند که اندازه دور شکم پیشگوی بهتری برای افزایش ریسک بیماری است.
درصورتی که اندازه دور شکم در مردان عددی بالاتر از ۱۰۲ سانتی متر و در زنان عددی بالاتر از ۸۸ سانتی متر داشته باشد خطر بروز این بیماری ها متناسب با میزان بالا بودن وزن و تجمع چربی افزایش می یابد. لزا لازم است که افراد درصورت بالا بودن سایز دور شکم جهت کنترل وزن و کاهش مازاد چربی خود اقدام کرده و از ریسک بروز بیماری های پر عارضه ی یاد شده بکاهند.